Medikal turizm, aynı zamanda sağlık turizmi, cerrahi turizm veya tıbbi seyahat, tıbbi bakım almak amacıyla uluslararası seyahat olarak da adlandırılır. Pek çok hasta medikal turizm ile ilgilenir çünkü aradıkları prosedürler diğer ülkelerde nispeten düşük maliyetle ve bekleme listesine alınmanın gecikmesi ve rahatsızlığı olmaksızın gerçekleştirilebilir. Ek olarak, bazı hastalar kendi ülkelerinde bulunmayan prosedürlerden geçmek için belirli yerlere seyahat ederler. Bu tür prosedürlerin örnekleri arasında kök hücre nakli ve yeniden cinsiyet tayini operasyonları bulunur.
Tarih boyunca insanlar sağlık bakımı için uzun mesafeler kat ettiler. Kaplıcalar ve hamamlar, tıbbi tedavi arayanlar için uzun zamandır popüler yerlerdir. Seyahat ve turizm arttıkça, dünya çapındaki ülkelerdeki kaplıcalar ve sağlık merkezleri genellikle denizaşırı ülkelerden müşteri çekmeye başladı. Ek olarak, kâr amacı gütmeyen kuruluşlar gibi tesislerin kurulması başka hiçbir yerde bulunmayan tedavilere ve cerrahi prosedürlere ihtiyaç duyan hastalar için yeni fırsatlar sağladı.
Sağlık sigortası olmayanlar veya yüksek indirimleri olmayanlar için medikal turizm uygulanabilir ve faydalı bir alternatiftir. Ülkeler aslında medikal turistler için rekabet ediyor. Japonya’da hükümet, yabancı hastaları kabul eden hastane sayısının artmasına yardımcı olacak yeni politikalar oluşturuyor. Dünya genelinde sektörün 55 milyar dolar değerinde olduğu söyleniyor.
Medikal turistlere hitap eden sağlık ve tıp klinikleri türleri genellikle en son teknolojiye sahip tesislerdir ve kadroları ileri tıp derecelerine sahip doktorlardan oluşmaktadır. Tıp turizmi web siteleri ve seyahat acenteleri genellikle tatil gibi ilan edilen ameliyat sonrası iyileşme ile paket fırsatlar sunar. Sunulan hizmetler kozmetik, kalp, göz, dişçilik veya ortopedik ameliyatlardan psikiyatrik hizmetlere ve sosyal veya kültürel olarak kabul edilemez ve dolayısıyla diğer ülkelerde mevcut olmayan cinsiyet değiştirme ameliyatları gibi prosedürlere kadar uzanmaktadır.
Tüm ülkelerde medikal turizm, ulusal sağlık hizmetleri politikasını kutuplaştırabilir ve vatandaşlara yabancılara sunulan sağlık hizmetlerinde eşitsizlikler yaratabilir veya daha da ileri götürebilir. İkincisi ülkelere para getirdiği ve dolayısıyla ulusal ekonomileri desteklediği için, doktorlara ve tıbbi kaynaklara ülkenin gerçek vatandaşlarından daha fazla erişime sahiptirler.